AMASEIGARREN IPUIÑA

Madrilgo itsu barri zabaltzaillak

 

Zan une baten gerra tin itzal bat

Españarrakaz Frantzesen artean

ta ilten eben gizon makina bat

            alkartutean.

 

Izan tzan bada gere malpekadu,

Irun aldean ataka eskergea:

biok il asko baita asko galdu

            batak bestea.

 

Madrilgo kale, plaza, basterretan

ebiltzan gero bertako itsuak

paperak saltzen eta zabaletan

            geuk eginduak.

 

Dedarrez bada eta turrunt zarrai

ots eraginik, ziñoen itsuak:

Bai: Espaiñarrak deutsez Frantziarrai

            eio buruak.

 

Bagilearen ogei garrenean

or Irunetik zertxubait arago

bitzuok ekin eusten, geu ginean

            izan geiago.

 

Lau milla gizon lurrean etxunik

gelditu jakez eta bost millari

oratu deutse gureak eta artunik

            onantz ekarri.

 

Bertan egoan gizon azartuak

dirautso: Itsu, eta guretarik

zeinbat il dozak? ta , zeinbat artuak?

            Arren esagik.

 

Erantzun eutsan geure itsu orrek:

ori Madrilen eztok esan bear

Parisko itsuak ebatziko joek

            artez, nai zear.

 

Zerbait egiten gaituezan berbak

or darabilguz beti gora bera;

barriz txikitzn gaituen besteak

            ez bein atera.