BIGARREN IPUIÑA

Zaldi arroa ta asto apala

 

Zaldi arroa bitxiz ta zirarrez

tint apaindua jabea ganean

eukala joian ibilte galantez

            bere bidean.

 

Onen betea daroa burua,

baita an dago buru eretxia

ze zabal dala... datorko estua

            bide guztia

 

Astoa barriz azur uts, goseti,

buruz beerarik arrañen azpian

etorren geldi aurreko bideti

            bere andiran.

 

Zaldito putzak buru jagiagaz

irrintz eginik zearka begira

bete betean ta abrigu txarragaz

            dirautsa: Jira.

 

Asto ikuski ta lotsa baakoa

niri bidean ez egin aldera?

Bada ostikoz... ken laster: ken: oa

            bide munera.

 

Asto gaixoak bildurraren nekez

daki ez nor dan ta konor guztiak

joanik daukaz jo baleuan legez

            oñaztarriak.

 

Zan andik ara bularrez idigi

zaldia, eta Jaunak satz-lorrean

galdu zalako apaiñak edeki

            ta agindu eban.

 

Gerora astoak zaldia zamari

eginik dakus ta arroa zimaurdun

eta dirautsa gaistoz makalari:

            agur, o lagun.

 

Ea, gizona, egiten badozu

geriz apur bat, ez arren arrotu

nor-nairi berba gozo egiozu

            ez ostikotu.